زغال از سوزاندن کنترل شده چوب به دست می آید و روشهای مختلفی برای این کار وجود دارد که در دو طیف سنتی و مدرن قابل تقسیم بندی هست. در تمام این روش ها، آب و گازهای نهفته در چوب از آن خارج شده و ماده باقی مانده سیاه رنگ زغال می باشد که بیشترین قسمت آن کربن می باشد.
یکی از روش های سنتی این است که گودال هایی بر روی زمین ایجاد می کنند و حفره هایی در اطراف برای گودال ایجاد می کنند. سپس چوب های خشک شده را در داخل گودال بر روی هم قرار می دهند و روی چوبها را را به وسیله خاک می پوشانند. فضای به وجود آمده همانند محیط بسته ای می شود که امکان ورود هوا و دود و خارج شدن آن وجود دارد. در قسمتی که هوا از انجا وارد فضای چوب ها می شود، چوب های نازک و خس و خاشاک خشک قرار می دهند و پس از بستن بالای گودال با خاک، از ورودی خس و خاشاک را آتش می زنند. دود و حرارت آتش کنترل شده، چوب ها را تبدیل به زغال می کند و با کنترل میزان ورودی هوا از تبدیل زغال به خاکستر جلوگیری می کنند. پس از مدتی، دریچه را نیز بسته و آتش را کاملا خفه می کنند و وقتی چوب ها کاملا خاموش شد، خاک را کنار زده و زغال ها را برمی دارند.